ییلاق سوباتان کجاست؟

در ییلاقات سوباتان خبری از ترافیک، شلوغی، بوی دود و صدای بوق‌های مکرر نیست؛ کافی است یک نفس عمیق و از ته دل در تپه‌های ساکت سوباتان بکشید تا احساس کنید که بال در آورده‌اید و مانند یک پرنده آزاد و رها در حال پرواز بر فراز دشت‌های سبز و بی‌پایان هستید.

سرسبزی درختان، رقص عاشقانه گل‌های رنگارنگ در میان دشت‌های بی‌انتها، کلبه‌های چوبی، کوه‌های پوشیده از برف و قدم زدن آزادانه حیوانات در دشت‌ها مناظر بی‌نظیری را به وجود آورده‌اند که از تماشای آن سیر نخواهید شد.

به هرجایی از سوباتان که نگاه بیندازید دستان هنرمند خداوند را می‌بینید که طبیعت را در کمال زیبایی و سلیقه نقاشی کرده است و قدرت آفرینش خود را به انسان یادآور می‌شود.

برخی از بومیان منطقه معتقدند که نام این منطقه ییلاقی از زبان ترکی می‌آید.

سوباتان در زبان ترکی به معنای فرود و ریزش آب است و از آنجا که در این منطقه حفره‌های طبیعی زیادی برای جمع شدن سیلاب‌های حاصل از بارش باران و برف وجود دارد، سوباتان نامیده شده است.

از سوی دیگر برخی گمان می‌کنند که وجه تسمیه سوباتان به رویش زیاد گلپر در این منطقه اشاره دارد و دلیل اصلی آن را باید در زبان محلی مردم تالش بررسی کرد.

در زبان محلی تالشی به گلپر "سو" و به روییدن "وتون" می‌گویند. از آنجا که بوی گلپر را در این منطقه می‌توان استشمام کرد؛ به آن سووتون می‌گفتند که درگذر زمان به سوباتان تبدیل شده است.

آشنایی با ییلاق سوباتان

سوباتان در ارتفاع ۱۹۰۰ تا ۲۵۰۰ متری از سطح دریا قرار گرفته است؛ به همین دلیل، زمستان‌هایی بسیار سرد دارد و حتی در تابستان‌ها هم در برخی نقاط مرتفع هنوز لکه‌های برف به چشم می‌خورد. این روستا به دشت‌های شقایقش نیز شهرت دارد.

در روایت دیگری آمده است که در زبان ترکی «سو» به معنی آب و «باتان» به معنی محل فرو رفتن است، پس سوباتان، محل فرو رفتن آب می‌شود.

در سوباتان چشمه‌ای وجود داشته که آب آن پس از جوشیدن از دل خاک، دوباره در زمین فرومی‌رفته است.

منطقه ییلاقی سوباتان، برق و گاز ندارد و همچنان صدها خانوار دامدار و عشایر به‌شکل سنتی در سیاه چادرها و خانه‌های گاه‌گلی و چوبی زندگی می‌کنند.

خانه‌های چوبی بخش جذاب و مهمی از بافت سنتی ‌سوباتان را تشکیل می‌دهند که زیبایی این طبیعت بی‌نظیر و کوه‌های سر به فلک کشیده و سرسبز را دوچندان می‌کنند.

در این منطقه، گورستان‌های متعددی از هزاران سال پیش تاکنون وجود دارد که از تاریخ و تمدن کهن این سرزمین حکایت دارند.

چگونه به سوباتان برویم؟

ییلاقات سوباتان در استان گیلان و در ۲۰ کیلومتری غرب لیسار قرار دارد. این روستا از شرق به وسیله جنگل‌های تالش و از غرب با رودخانه نئور محاصره شده است.

آب و هوای خنک و مطلوب ییلاقات سوباتان باعث شده تا روی کوه‌ها در تمام فصول سال برف دیده شود و این منطقه هیچ وقت رنگ گرمای طاقت‌فرسا را به خود نبیند. از این‌رو سوباتان بهترین مکان برای ییلاق کردن مردم عشایر و کوچ‌نشین به شمار می‌رود.

لازم به ذکر است که ییلاقات سوباتان تنها مکان ییلاقی در این منطقه محسوب نمی‌شود و با ییلاق‌های آسبومار جوکندان، ییلاقات خطبه سرا و دشت‌های ییلاقی اردبیل هم‌جوار است.

مسیر دسترسی به ییلاق سوباتان

برای رسیدن به سوباتان چند مسیر وجود دارد. مسیرهایی که عمدتا توسط گردشگران برای رسیدن به ییلاقات سوباتان انتخاب می‌شود عبارتند از:

• مسیر جنگل لیسار به سوباتان

اگر به طبیعت‌گردی طولانی در جنگل‌ علاقه دارید و کودک زیر هفت سال شما را همراهی نمی‌کند؛ می‌توانید با طی کردن جنگل لیسار به ییلاقات سوباتان برسید. این مسیر یکی از قدیمی‌ترین راه‌های رسیدن به این ییلاقات است و کوچ‌نشینانان از آن برای رفتن به ییلاق سوباتان استفاده می‌کردند.

لازم به ذکر است که در برخی از نقاط جنگل شیب‌های تند و نفس‌گیری وجود دارد که ماشین‌رو نیست. از این‌رو پس از رسیدن به گیلان و جنگل‌های لیسار باید بقیه مسیر را پیاده بروید یا با کمک چهارپایان مسیر را طی کنید. برای طی کردن این مسیر به ۸ الی ۱۰ ساعت زمان نیاز است. به یاد داشته باشید که بدون راهنمای حرفه‌ای از این جنگل عبور نکنید زیرا احتمال دارد راه را گم کرده و دچار دردسر شوید.

• جاده تالش به آق اولر

در این مسیر شما باید پس از رسیدن به تالش به سمت روستای تاریخی آق اولر حرکت کنید. این جاده که ۳۵ کیلومتر طول دارد؛ کاملا آسفالت است و می‌توانید با وسایل نقلیه از این جاده عبور کنید. پس از رسیدن به این روستای زیبا جاده آسفالت تمام می‌شود و باقی راه را باید با ماشین‌های کمک‌دار یا شاسی بلند طی کنید.

• جاده اردبیل به سوباتان

اگر از سمت اردبیل قصد سفر کردن به ییلاقات سوباتان را دارید؛ باید به سمت خلخال بروید تا به روستای بودآلالو برسید. روستای بودآلالو ۱۸ کیلومتر با دریاچه نئور فاصله دارد؛ این مسیر آسفالت بوده و برای عبور وسیله نقلیه مناسب است. البته بسیاری از گردشگران و طبیعت‌گردان به دلیل جاذبه‌های طبیعت‌گردی منحصر به فرد این منطقه ترجیح می‌دهند که به صورت پیاده این مسیر را طی کنند.