یخ زدن آبشار نیاگارا؛ افسانه یا واقعیت؟

آبشار نیاگارا شامل مجموعه‌ای از سه آبشار در ضلع جنوبی دره نیاگارا می‌شود. این آبشارها که در مرز بین کانادا و آمریکا واقع شده‌اند، عبارت‌اند از آبشار آمریکایی، آبشار نقاب عروس و آبشار نعل اسبی. آبشار نیاگارا یک شگفتی طبیعی است که زیبایی آن در طول زمستان به اوج خود می‌رسد. تشکیل قندیل‌های یخ در دره نیاگارا و مه غلیظ در اطراف آن، منظره‌ای جادویی برای این آبشار خلق می‌کنند.

آبشار نیاگارا به‌دلیل سرعت و حجم جریان آب تقریبا غیرممکن است که به‌طور کامل منجمد شود. در حقیقت، لایه‌ای ضخیم از یخ روی سطح آب به وجود می‌آید و بیننده را به اشتباه می‌اندازد که آبشار نیاگارا کاملا یخ زده است؛ در حالی که همیشه آب در زیر صفحات یخ جریان دارد.

۲۹ مارس ۱۸۴۸ (۹ فروردین ۱۲۲۷ هجری شمسی)، تنها زمانی بود که آبشار و رودخانه دچار یخ‌زدگی کامل شد. در این روز تجمع یخ در «دریاچه ایری» (Lake Erie)، سدی تشکیل داد که جریان آب به‌سمت آبشار را متوقف کرد. با انسداد خروجی آب از دریاچه، امکان جریان آب به رودخانه نیاگارا وجود نداشت؛ رودخانه‌ای که آب آبشارها را تامین می‌کرد. آب برای مدت ۳۰ ساعت پشت این سد باقی ماند؛ تا اینکه با تغییر جهت وزش باد و حرکت یخ‌ها، آب در مسیر متداول خود به جریان افتاد.

آبشار نیاگارا چندین بار در اوایل قرن بیستم (مانند سال‌های ۱۹۰۲، ۱۹۰۶ و ۱۹۱۱) و همچنین سال‌های ۲۰۱۴، ۲۰۱۷ و ۲۰۱۹ تا حدی یخ زد. علاوه بر این، آبشار آمریکایی، یکی از آبشارهای نیاگارا، در سال ۱۹۱۱ و ۱۹۱۲ یخ‌زدگی کامل را تجربه کرد. آبشار آمریکایی ظاهرا بیشتر از آبشار نعل اسبی یخ می‌زند. در واقع، آبشار آمریکایی تنها حدود هفت درصد از آب رودخانه نیاگارا را دریافت می‌کند و مابقی به آبشار نعل اسبی سرازیر می‌شود. با توجه به عبور آب کمتر از روی این آبشار، احتمال تشکیل یخ افزایش می‌یابد؛ در نتیجه، ظاهری شبیه آبشار یخ‌زده پیدا می‌کند.

بیشتر اوقات، یخ‌زدگی جزئی آبشار نیاگارا در ماه ژانویه اتفاق می‌افتد؛ زمانی که دمای هوا بین منفی هشت تا صفر درجه سانتی‌گراد است. با این حال، مقامات مسئول برای جلوگیری از یخ‌زدگی ۱۰۰ درصدی آبشار، از یخ‌برهای فولادی استفاده می‌کنند؛ زیرا معیشت مردم به آب آبشار و تولید برق‌آبی آن وابسته است.